عبدالمناف آق ارکاکلی:
جامعه ای که بشر در آن پاگشوده اعمال و مشاغل مختلفی را در خود می بیند و گروهی از اعمال را به دلیل خطر آن برای اجتماع جرم و جنایت تلقی می کند.البته برای هریک درجاتی در نظر گرفته است.کلاشی و تکدی گرایی و در اصطلاح عام گدایی یکی از اعمالی است که قانونگذار آن را جرم دانسته و برای آن مجازات در نظر گرفته است.اگر نظری سطحی به خیابانهای شهر بیاندازیم بی شک افراد متکدی را بر سر هر چهارراه و خیابان خواهیم یافت.عده ای از افراد جزء ضعفا و محرومان جامعه تلقی می شوند و کمک به این افراد وظیفه ی شرعی عموم مسلمین است.
ولیکن چرا عده ای تکدی گری را وسیله ای برای امرار معاش قرار می دهند؟درحالیکه ماده ۷۱۲قانون مجازات اسلامی به صراحت اینگونه در باب تکدی گری لب به سخن می گشاید:هرکس تکدی یا کلاشی را پیشه ی خود قرار داده باشد و از این راه امرار معاش نماید یا ولگردی نماید به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد و چنانچه با وجود توان مالی مرتکب عمل فوق شود علاوه بر مجازات مذکور کلیه اموالی که از طریق تکدی و کلاشی به دست آورده است مصادره خواهد شد.
از این ماده و این سخن(چنانچه با وجود توان مالی مرتکب عمل فوق شود )این گزینه متبادر به ذهن می شود که اصولا افراد نیازمند نیز حق تکدی گری ندارند و این امر به دلیل حفظ حرمت و آبروی افراد جامعه است.
سوالی دیگر با این صراحت در قانون چرا عده ای تکدی گری را وسیله ی امرار معاش قرار می دهند؟به نظر نگارنده مجازات کم تکدی گری می تواند از دلایل این امر باشد البته نگارنده قصد به چالش کشیدن قانون را ندارد و معتقد است قانونگذار با موازین دقیق این مجازات را گمارده است.اگر مسئولین اجرایی اقدام به دستگیری متکدیان نمایند بی شک آنان در حد توان خود سروصدایی به پا می کنند و خود را به ننه من غریبم می زنند!
از سویی دیگر طبق تحقیقی که نگارنده نموده است بعضی از متکدیان درآمدهای بالایی دارند و انسان سیری ناپذیر درآمد بالا را به راحتی از دست نخواهد داد.عده ای از متکدیان نیز در سطح شهر محل هایی را به تصرف خود درآورده اند که متکدی دیگری در قلمرو آنان حق تکدی گری ندارد!
بیشتر متکدیان اجتماع را افرادی با عقده های درونی تشکیل می دهند که از جامعه طرد شده اند و می توان به افرادی چون معتادها و کودکان بی سرپرست و زنان مطلقه و…اشاره نمود.
انسان در بین متکدیان نوجوانان و کودکان را مشاهده می کند و کاری جز تاسف خوردن نمی کند و برای لحظه ای از خود نمی پرسد چرا کودک و نوجوانی اقدام به تکدی گری می کند؟آیا غرور جوانی اجازه می دهد تکدی گری کند؟آیا وی نباید هم اکنون در کلاس های درس به سر ببرد و با هم سن و سالان خود بازی نماید؟جواب در محیط خانواده است بیشتر کودکان و نوجوانانی که اقدام به تکدی گری می کنند اصولا سرپرستی ندارند یا سرپرست آنان لیاقت قلب رئوف آنان را نداردمثل افراد معتاد که به اجبار و اکراه کودکان خود را به تکدی گری می فرستند.خانه که پناهگاه کودکان است و والدین که تکیه گاه آنان اگر دست خالی به خانه برگردد خانه را برایش جهنمی می کنند و اورا زیر بار کتک می گیرند.
این امر در حالی به وقوع می پیوندد که ماده ۷۱۳قانون مجازات اسلامی در این مورد اینگونه می گوید:هرکس طفل صغیر یا غیررشیدی را وسیله ی تکدی قرار دهد یا افرادی را به این امر بگمارد به سه ماه تا دوسال حبس و استرداد کلیه ی اموالی که از طریق مذکور به دست آورده است محکوم خواهد شد.
تکدی گری علاوه بر موارد مذکور چهره ی شهر را زشت نشان می دهد درباره ی این دو مثال تعمق کنید:دوتوریست آلمانی (طبق گفته ی مترجم آنان)مشغول بازدید از برج قابوس بودند که شخصی از آنان تکدی گری نمود. توریستی دیگر در گنبدکاووس(به گفته ی حاضرین ایتالیایی)مشغول عکاسی از مردم با پوشش لباس های محلی بود و متکدی کیسه اش را به سمت او گرفت و توریست فقط می خندید!
جالب اینکه سرو کله ی متکدیان دیگر مناطق در شهرهای استان گلستان پیدا شده است که برای فریب اذهان عمومی لباس های محلی بر تن می کنند. حقیر پیشنهاد می کنم کانونی چون کانون اصلاح و تربیت کودکان برای متکدیان تاسیس شود و آموزش های لازم را به متکدیان بدهند تا دیگر اقدام به این عمل ننمایند و اگر نیازمند حقیقی هستند جامعه از آنان حمایت نماید.
منبع:
سایت : فرهنگی و اجتماعی ؛ عصر مدنیّت www.madanyat.ir
